PDA

Ver la versión completa : ¿A alguien le pasa?



Andreapg
25-feb-2011, 19:47
Abro este post porque necesito no sentirme tan sola en mi sentimiento de estupidez crónica... Pongo en materia...

¿Nunca os ha pasado que hay alguien en vuestra vida que, por mucho que pasen los años, siempre hace que os pongáis nerviosos?

En mi caso es con un chico, que me gustaba cuando era pequeña y fue el amor de mi vida desde los 8 años hasta los 14 y, aunque no me hiciera caso directamente, perdía el culo por él! y cuando me lo hacía vamos!! FAROLILLOS en mis ojos!!! (tonta de remate para que se me entienda...)

Con el paso de los años, nos hemos vuelto a reencontrar hace 3 años y... aunque ya sé que no es el amor de mi vida (ni de coña, vamos eso lo tengo clarísimo!!!!!) me sigo poniendo nerviosa. Me sigo sintiendo poquita cosa a su lado, me siento "tontita", como si todo lo que dijese yo fuera una tontería inmensa, como si en vez de parecer inteligente fuese todo lo contrario... me siento indefensa, siempre me siento alejada de él y si se me acerca me tiembla todo (si hasta me suenta el estómago, que el muy cabrito me delata cuando estoy nerviosa)... me cuesta ser más yo... soy como más... no sé... como una quinceañera insegura. Y aunque me lo he triunfado varias veces, vamos que no estamos diciendo que haya tensión sexual no resuelta (si resolver se resuelve...) sigo sintiéndome insegura... y no me gusta.

Me gustaría sentirme más libre y más indiferente... y aunque sé cómo es, me gustaría no perder tanto el culo de si me llama o no... Si sé de él y me dice que me va a llamar a lo largo del día, aunque en mi mente diga: Andrea, no te hagas esperanzas... me encuentro a mí misma mirando el móvil por si me llama, y si lo hace... de repente me pongo tensa... se me queda la boca pastosa... y me entra calor. Y eso que no es nada del otro mundo... pero... me siento como si fuera una Barbie que lo único que sabe decir es: jiji, Zara!

Aggggggggrrrrrrrrrrrrrrrrr!!! No me gusta sentirme así!!!! :grita:

¿A alguien le pasa esto? modo desesperación: ON

margaly
25-feb-2011, 21:09
... pues me suena, sí señora. Pero lo bueno es que he conseguido controlar y aunque aún tiemble un poco y me sienta algo indefensa, ya no "pierdo el culo" por él :) . Ya puedo decirle a la cara: "paso... mejor hazselo a tu mujer"

Andreapg
25-feb-2011, 21:11
Ainsssssssssssss y eso cómo se consigue?¿?¿?¿ Por favor, explícamelo!!!

margaly
25-feb-2011, 21:14
... en mi caso, encontrando alguien muuuuuuuuuuucho mejor ;) . Pero sobre todo sobre todo, debes darte cuenta de que tú vales mucho y no tienes que hacer nada que no te apetezca, y si te apetece, pues lo disfrutas y ya está

Andreapg
25-feb-2011, 21:20
No, si para que nos entendamos, yo no voy con él obligada ni mucho menos. Pero lo que no entiendo es como, después de tantos años, pienso que a veces vuelvo a tener 15 años cuando estoy con él. Y creo que lo hago peor intentando disimular.

Que tampoco me corto, si le tengo que decir dos verdades, ya se las he dicho. Pero reconozco que tiene un poder de atracción sobre mi que no me gusta que tenga, me hace sentir vulnerable...

Con él nunca he tenido una relación seria (ni la quiero, sé como es) y no es el caso de que no haya tenido otras parejas, y las he tenido y he vivido momentazos con ellos. Pero con este chaval... hay algo que no entiendo por qué me pasa.

Y lo de disfrutar, si mis nervios me dejasen más suelta, seguro que lo disfrutaba más ajajajjaajjjja :D

Gracias Margaly

margaly
25-feb-2011, 21:34
yo creo que hay ciertas personas que desprenden un "algo" que captamos de forma más intensa... no se si serán las feromonas o qué de qué, pero que solo con su cercanía hasta nos mareamos, :rolleyes: .. pero bueno, eso tampoco es tan malo, le hace a uno sentirse vivo, y sentir la sensualidad del momento ;) , lo único que hay que tener claro es que no se debe descontrolar, que hay que saber lo que se quiere, y teniendo eso claro ... a pasarlo pipa :D

sonikajol
25-feb-2011, 21:46
si a mi alguien m moviera el piso de esa forma deberia ser pork es muy wena persona ademas d atraerme un monton y aber pasado algo entre nosotrs mu fuerte dificil d olvidar. si es por solo un fisiko no jams me pongo asi x nadie dspues d muxo tiempo ya se me abria olvidao asta d como se yama pss d exo ubo alguien k m estuvo gustando asta este octubre pasado. Peroi su interior no era como yo lo abia idealizado al ver todo lo mal k m iba aciendo m fue poko a poko dejndo d gustr d esa frma tan intensa asta k al final dejo d gustrme.
Anteayer me yamo otra ves lo ase aora siempre antes no acia tanto casi aora ke no lo busko ni kiero nada de el esta detras. Todos los meses yamadas y cuando finalmnte lo cogi pk era otro numero desconocido y vi k era el... Le colgue, y dew muy wenas o m valoras o al carajo. Antes perdia mucho el tiempo dando 2º 3º o 4º oportunidades ya ni esto no merece la pena.

"Nadie merece tus lagrimas y kien las merezca... no te hara llorar..."

margaly
25-feb-2011, 21:56
si a mi alguien m moviera el piso de esa forma deberia ser pork es muy wena persona ademas d atraerme un monton y aber pasado algo entre nosotrs mu fuerte dificil d olvidar. si es por solo un fisiko no jams me pongo asi x nadie dspues d muxo tiempo ya se me abria olvidao asta d como se yama pss d exo ubo alguien k m estuvo gustando asta este octubre pasado. Peroi su interior no era como yo lo abia idealizado al ver todo lo mal k m iba aciendo m fue poko a poko dejndo d gustr d esa frma tan intensa asta k al final dejo d gustrme.
Anteayer me yamo otra ves lo ase aora siempre antes no acia tanto casi aora ke no lo busko ni kiero nada de el esta detras. Todos los meses yamadas y cuando finalmnte lo cogi pk era otro numero desconocido y vi k era el... Le colgue, y dew muy wenas o m valoras o al carajo. Antes perdia mucho el tiempo dando 2º 3º o 4º oportunidades ya ni esto no merece la pena.

"Nadie merece tus lagrimas y kien las merezca... no te hara llorar..."

es el último aviso:

http://i56.tinypic.com/b5pszl.jpg

Andreapg
25-feb-2011, 22:18
Sonikajol: él y yo nunca hemos tenido nada más allá de un buen rollo y una atracción que después de los años, aún permanece. No queremos nada serio, porque ambos nos conocemos y para acabar cagándola... como que no. "Funciona" bien la cosa así como la tenemos. El caso es que en fin... debe ser lo que dice Margaly: "tiene un no se qué y un qué sé yo, que yo que sé qué" Sigo temblando como un flanin... Y mira que he tenido una pareja con la que he compartido muchísimo, demasiado y hemos acabado tan a patadas, que aunque lo veo de lejos y sé de él, me da pena acabar a mal, pero no me pongo ni la mitad de flan sabiendo de mi ex-pareja que de él. Igual es el rollo de que como lo veo de pascuas a ramos, no me da tiempo a aburrirme de él... algo muy típico en mí.

Seguiré el consejo de Margaly y ¡ala! a pasarla bien!!!

Holden
26-feb-2011, 01:28
Ya ves,menudo bocata de hormonas jaja Eso pasa a veces,pero a nosotros también ¿Eh? Hay personas que por lo que sea tienen un algo que es como un imán,que te atraen de forma natural :)

vellocinodeoro
26-feb-2011, 11:18
Es muy normal que alguien te atraiga así, lo que no veo normal ni sano es que te sientas inferior (tontita) a su lado...eso lo veo peligroso.

freidoradesparragos
26-feb-2011, 11:48
Pues si, entiendo muy bien lo que dices, es mas ,has descrito algo que no he podido poner en palabras,y no se si me desagrada o me fascina, curiosamente he encontrado un punto medio en el que no tengo respuesta alguna aunque me gustaria.

Andreapg
26-feb-2011, 12:13
Pues si, entiendo muy bien lo que dices, es mas ,has descrito algo que no he podido poner en palabras,y no se si me desagrada o me fascina, curiosamente he encontrado un punto medio en el que no tengo respuesta alguna aunque me gustaria.

Vaya!!! veo que estamos en el mismo punto. Tu te ves en mi... pero eres capaz de verlo de forma objetiva?¿ Es decir, gracias a que lo he descrito puedes ver tu situación con perspectiva?¿ porque yo creo que es lo que me falta: perspectiva en el asunto.

Vellocinodeoro: por eso expuse el caso porque yo tampoco estoy a gusto sintiéndome tontita a su lado. Intento cada vez ganar más seguridad, pero no sé, es de estos hombres con un carisma innato y una seguridad en sí mismos aplastantes (aunque al final pueda ser todo fachada y apariencia, que tb puede ser...) En mi adolescencia tenía de todo menos seguridad en mi misma y claro, tb puede ser que él traiga recuerdos de esa época. El problema lo tengo yo cuando identifico mi yo de ahora con el de los 15 años de mi recuerdo...

A veces no sé si él es consciente de cómo hace que me sienta en ese sentido y lo hace a mala leche o realmente no tiene consciencia del "poder" que tiene sobre mi... espero que sea lo segundo, porque me jodería bastante que fuera consciente y lo usase a su antojo... :mad:

En fin, al final no supe de él (como era de esperar) A ver si antes de marcharme sé de él y que es lo que hago. Eso sí, seguiré el consejo de Margaly y pase lo que pase, lo intentaré pasar pipa!! ajajajajajjajaa

Holden: así que a los tios tb os pasa?¿?¿ hummmmmmmmmmm ... curioso... pensaba que éramos nosotras las que nos sentíamos siempre un poquito "tontitas" a vuestro lado...

Bikossssssssss y gracias como siempre por responder.

vellocinodeoro
26-feb-2011, 12:16
Vaya!!! veo que estamos en el mismo punto. Tu te ves en mi... pero eres capaz de verlo de forma objetiva?¿ Es decir, gracias a que lo he descrito puedes ver tu situación con perspectiva?¿ porque yo creo que es lo que me falta: perspectiva en el asunto.

Vellocinodeoro: por eso expuse el caso porque yo tampoco estoy a gusto sintiéndome tontita a su lado. Intento cada vez ganar más seguridad, pero no sé, es de estos hombres con un carisma innato y una seguridad en sí mismos aplastantes (aunque al final pueda ser todo fachada y apariencia, que tb puede ser...) En mi adolescencia tenía de todo menos seguridad en mi misma y claro, tb puede ser que él traiga recuerdos de esa época. El problema lo tengo yo cuando identifico mi yo de ahora con el de los 15 años de mi recuerdo...

A veces no sé si él es consciente de cómo hace que me sienta en ese sentido y lo hace a mala leche o realmente no tiene consciencia del "poder" que tiene sobre mi... espero que sea lo segundo, porque me jodería bastante que fuera consciente y lo usase a su antojo... :mad:

En fin, al final no supe de él (como era de esperar) A ver si antes de marcharme sé de él y que es lo que hago. Eso sí, seguiré el consejo de Margaly y pase lo que pase, lo intentaré pasar pipa!! ajajajajajjajaa

Holden: así que a los tios tb os pasa?¿?¿ hummmmmmmmmmm ... curioso... pensaba que éramos nosotras las que nos sentíamos siempre un poquito "tontitas" a vuestro lado...

Bikossssssssss y gracias como siempre por responder.

Es que la seguridad en uno mismo puede llegar a ser tan atractiva...procura protegerte, que puedes pasarlo realmente mal. Seguro que es consciente de lo que provoca en ti. Seguro que tú crees que no, pero desde fuera se nota tanto...ten cuidado y protégete, que tú vales mucho.

Andreapg
26-feb-2011, 12:39
Es que la seguridad en uno mismo puede llegar a ser tan atractiva...procura protegerte, que puedes pasarlo realmente mal. Seguro que es consciente de lo que provoca en ti. Seguro que tú crees que no, pero desde fuera se nota tanto...ten cuidado y protégete, que tú vales mucho.

Gracias por el consejo... la verdad es que siempre soy vulnerable a estas historias... así me va con los tios... Los hay que me atraen por la seguridad y es cierto... y los hay que es fachada y son un tormento ajajajajajjaa

En cuanto a lo de protegerme ¿sabes qué me acabo de imaginar? a mi en versión gato ninja!! ajjajajaja se me va la olla de mañana... ayyyyyyyyy!!

Coña sana para reirme de mi misma.

Muchas gracias por el consejo Vellocinodeoro. Una cosa que está en mi lista de "cosasquéaprender": valorar me mássssssssssssss!!

Kirin
26-feb-2011, 14:11
A mi tambien me pasa eso... pensé que se me habría pasado. Hasta que hace una semana en una cena, tras meses sin vernos lo vi de nuevo...
Mira que me gustó hace casi 10 años... un amigo le dijo que me gustaba ¬.¬, justo se sentaban detrás de mí en clase y como oí un ¿¿queeeeee?? me giré toda feliciana a ver de qué hablaban... El chico este me miraba con poker-face total y yo sin saber a cuento de qué... hasta que el amigo me dijo que justo le había contado que me gustaba T___TU. Para más inri al chico este le gustaba la amiga que tenía yo sentada al lado!! Y no tuve más remedio que aguantarme. A ella no le gustaba él pero accedió a tener algo, solo que no se entendieron bien (vamos, él solo escuchó el sí sin el pero...) y la cosa acabó mal, y él bastante depre.
Luego empecé a salir con otro chico de la cuadrilla (porque encima éramos de la misma cuadrilla) y cuando lo dejamos mi ex y yo me di cuenta que me seguía gustando ese primer chico... y justo el día que me animé a lanzarle más señales a ver si años después colaba... se enrolló con una chica con la que a día de hoy lleva unos 3 años o así.

Vamos, fail tras fail tras fail... y ahora tengo pareja, que en muchos detalles me recuerda al chico este U_U es como una versión mejorada pienso yo... pero aun así fue ver al chico este la semana pasada y se me revolvió el estómago... ¡y encima ahora tiene la manía de abrazarme y darme dos besos! En fin....

Qué rollo, todo para decir que a mí tambien me pasa XD y no es precísamente un tio 10, ni creo que pudiera tener mucho futuro con él... peeero me parece muy guapo y ciertos detalles que me llaman y no sé, supongo que no puedo explicarlo porque ni yo me entiendo jajaja

Andreapg
26-feb-2011, 14:36
A mi tambien me pasa eso... pensé que se me habría pasado. Hasta que hace una semana en una cena, tras meses sin vernos lo vi de nuevo...
Mira que me gustó hace casi 10 años... un amigo le dijo que me gustaba ¬.¬, justo se sentaban detrás de mí en clase y como oí un ¿¿queeeeee?? me giré toda feliciana a ver de qué hablaban... El chico este me miraba con poker-face total y yo sin saber a cuento de qué... hasta que el amigo me dijo que justo le había contado que me gustaba T___TU. Para más inri al chico este le gustaba la amiga que tenía yo sentada al lado!! Y no tuve más remedio que aguantarme. A ella no le gustaba él pero accedió a tener algo, solo que no se entendieron bien (vamos, él solo escuchó el sí sin el pero...) y la cosa acabó mal, y él bastante depre.
Luego empecé a salir con otro chico de la cuadrilla (porque encima éramos de la misma cuadrilla) y cuando lo dejamos mi ex y yo me di cuenta que me seguía gustando ese primer chico... y justo el día que me animé a lanzarle más señales a ver si años después colaba... se enrolló con una chica con la que a día de hoy lleva unos 3 años o así.

Vamos, fail tras fail tras fail... y ahora tengo pareja, que en muchos detalles me recuerda al chico este U_U es como una versión mejorada pienso yo... pero aun así fue ver al chico este la semana pasada y se me revolvió el estómago... ¡y encima ahora tiene la manía de abrazarme y darme dos besos! En fin....

Qué rollo, todo para decir que a mí tambien me pasa XD y no es precísamente un tio 10, ni creo que pudiera tener mucho futuro con él... peeero me parece muy guapo y ciertos detalles que me llaman y no sé, supongo que no puedo explicarlo porque ni yo me entiendo jajaja

Kirin, mientras tu niño de ahora sea una versión mejorada y no una versión edulcorada del chico del pasado, todo va bien!!

Yo creo que todo esto viene del rollo "la espinita que se nos quedó clavada". Y si... hubiéramos salido juntos?¿?¿ Y si... me hubiera lanzado antes???¿ y si... ahora fuera mi novio??¿¿? y siiiiiiiii... y si... MIÉRCOLES!!!! Los "y si" no valen para nada más que para comernos la cabeza el triple y sino, para muestra este Hilo de conversación!! ajajjajaaj

Ay nenas!!! que paciencia hay que tener señor... Gracias por vuestro apoyo!!! y por vuestras "confesiones".

Bikosssssssss grandes y gordos!!!

freidoradesparragos
26-feb-2011, 15:14
[QUOTE=Andreapg;560211]Vaya!!! veo que estamos en el mismo punto. Tu te ves en mi... pero eres capaz de verlo de forma objetiva?¿ Es decir, gracias a que lo he descrito puedes ver tu situación con perspectiva?¿ porque yo creo que es lo que me falta: perspectiva en el asunto.

Bueno esta situacion en mi caso no tiene perspectiva, ni me siento con libertad de decidir nada, asi que espero que tu seas mas afortunada que yo.Solo puedo decirte que te quieras, que te salves, que si alguien te quiere de veras te vera realmente
por encima de lo tonta que te sientas, hara que salga tu mejor parte y estara ahí para verlo y si no pues quiza no fuera tan importante.Suerte amiga.

Kirin
26-feb-2011, 15:15
Jajaja, sí, los "y si..." son un rollo, y peligrósamente adictivos, como empieces con uno vas encadenando... pero supongo que la cosa es ir aprendiendo a estar más en el presente y encararse a las cosas según vienen. Yo siempre he dicho que algún día me daría con la farola del futuro por caminar en el presente mirando al pasado XD Cosas que hay que cambiar, sobre todo cuesta cuando se meten sentimientos por medio pero ánimo, podremos poner el coco funcionando en esos momentos de tunteria emocional! jajaja

Saludoos!!

Andreapg
26-feb-2011, 17:48
Buffffffffffffff... a ver como voy tirando yo con esta historia ajajajajajaja que parezco la historia interminable ajajajjaj

Freidoradeespárragos: por qué no le puedes dar perspectiva?¿?¿

Bikossssssssssssss

Riply
26-feb-2011, 19:57
Yo no me preocuparía. Es algo físico, químico...de ese estilo. En cuanto te echaras el primer polvo con él seguro que desaparecería. O si no, en cuanto lo conozcas un poco y veas que es igual que el resto de los machos humanos! :D

Andreapg
27-feb-2011, 02:52
Yo no me preocuparía. Es algo físico, químico...de ese estilo. En cuanto te echaras el primer polvo con él seguro que desaparecería. O si no, en cuanto lo conozcas un poco y veas que es igual que el resto de los machos humanos! :D

Si el primer polvo ya tuve... y el segundo... y el tercero... así que por una cuestió sexual no es. Si yo ya dije que la tensión sexual se resuelve.

Por lo que me decanto más por tu segunda parte de la teoría: si lo conociese un poco más seguro que ya perdía todo.

Kamy
03-mar-2011, 22:34
A mi también me pasa y creo que es lo peor que me ha pasado en la vida ... y más porque ni lo conozco en persona xDDD
Lo conocí hace años por el internet, hablabamos a todas horas, el suspendió todo porque ni dormía por las noches, yo pasé por algún milagro jaja. Después algo había cambiado...lo notaba diferente, así que le dije que me voy a estudiar un tiempo fuera y que ya hablaríamos cuando vuelva...lo borré y así pasaron dos años, intentaba disfrutar de la vida, aunque no me lo sacaba de la cabeza ni un solo día.
Al haber pasado tres años me eché novio, y la verdad que no sé ni por qué, porque todo el tiempo seguía con los pensamientos en otro lado jeje...
Con mi novio duramos un año... Un día entre al msn de mi mejor amiga (nos sabemos nuestras contraseñas que hay confianza) y el estaba ahí ... desadmitido, así que lo volví a admitir, y sorpresa... pregunto por mi, que como estaba, que uno no sabe lo que tiene hasta que lo pierde ... (sin saber que me lo decía a MI)
En fin, seré una tonta pero me fío de mi instinto... lo dejamos con mi novio, y ahí está la cosa ... a ver cuándo me atrevo a decirle ... a decirle lo que sea.

Continuará xDDDDD

Alex
03-mar-2011, 23:17
Abro este post porque necesito no sentirme tan sola en mi sentimiento de estupidez crónica... Pongo en materia...

¿Nunca os ha pasado que hay alguien en vuestra vida que, por mucho que pasen los años, siempre hace que os pongáis nerviosos?

En mi caso es con un chico, que me gustaba cuando era pequeña y fue el amor de mi vida desde los 8 años hasta los 14 y, aunque no me hiciera caso directamente, perdía el culo por él! y cuando me lo hacía vamos!! FAROLILLOS en mis ojos!!! (tonta de remate para que se me entienda...)

Con el paso de los años, nos hemos vuelto a reencontrar hace 3 años y... aunque ya sé que no es el amor de mi vida (ni de coña, vamos eso lo tengo clarísimo!!!!!) me sigo poniendo nerviosa. Me sigo sintiendo poquita cosa a su lado, me siento "tontita", como si todo lo que dijese yo fuera una tontería inmensa, como si en vez de parecer inteligente fuese todo lo contrario... me siento indefensa, siempre me siento alejada de él y si se me acerca me tiembla todo (si hasta me suenta el estómago, que el muy cabrito me delata cuando estoy nerviosa)... me cuesta ser más yo... soy como más... no sé... como una quinceañera insegura. Y aunque me lo he triunfado varias veces, vamos que no estamos diciendo que haya tensión sexual no resuelta (si resolver se resuelve...) sigo sintiéndome insegura... y no me gusta.

Me gustaría sentirme más libre y más indiferente... y aunque sé cómo es, me gustaría no perder tanto el culo de si me llama o no... Si sé de él y me dice que me va a llamar a lo largo del día, aunque en mi mente diga: Andrea, no te hagas esperanzas... me encuentro a mí misma mirando el móvil por si me llama, y si lo hace... de repente me pongo tensa... se me queda la boca pastosa... y me entra calor. Y eso que no es nada del otro mundo... pero... me siento como si fuera una Barbie que lo único que sabe decir es: jiji, Zara!

Aggggggggrrrrrrrrrrrrrrrrr!!! No me gusta sentirme así!!!! :grita:

¿A alguien le pasa esto? modo desesperación: ON


Escucha ésto:
Ojalá (http://www.youtube.com/watch?v=Pm640vpUZek&feature=related)

Creo que soy el único chico que ha intervenido en este hilo.

Enamorarse hasta las cejas. ¿A quién no le ha pasado?. (Insomnio (http://www.forovegetariano.org/foro/showthread.php?t=35023&highlight=insomnio))

Cuando miras de arriba a abajo a alguien y te preguntas el por qué, incluso mucho después de haber estado juntos o incluso sin haber estado.

A veces sólo guardas recuerdos, ni tan siquiera fotos, pero sabes que: "una palabra suya servirá para sanarte". "Esa locura que todo lo cura" "y esa cura que todo lo enferma".

Y de verdad es amor, o ¿es amar?. ¿O es quizás sólo soñar?. Es amar lo que uno ve en el otro aunque no esté.

Pero, como decía la canción: "a quién duerme se le para hasta el reloj".

Luego pasa el tiempo y pesa la razón pero esa persona sigue teniendo, quizás sin saberlo, un trozo de tu alma. Algo que no te ha quitado y que no puede devolverte porque en realidad ya no existe. ¿Será eso lo que llaman "la insoportable levedad del ser"?.

Ya siento no haber podido aclararte nada, ni darte una receta para tu mal de amor, pero sí quería compartir contigo que estoy enfermo de lo mismo.

Un besote guapetona.....

Alex

alba1983bcn
04-mar-2011, 00:36
Abufff. Suena a amor platónico (aunque este consumado)! Es muy difícil olvidar lo idealizado en la adolescencia.
En mi caso era un cabrón. Después de diez años me pide perdón y yo me siento ahora igual que entonces cual tierna florecilla indefensa en la pradera.

Una de las cosas q te pueden ayudar son las flores de bach. Ayudan a cambiar estados anímicos negativos.
Evidentemente como no te conozco no te puedo decir cuales serian las apropiadas te dejo en enlace. http://www.floresdebach.info/7-grupos-flores-de-bach.htm
dentro del grupo de flores n5 estarían los mas adecuados para superar ese tipo de problematica.
Animo

Andreapg
04-mar-2011, 00:46
Gracias a todos por vuestros consejos y por compartir vuestras experiencias con todos.

Alex: siento decirte que Holden tb intervino, pero no de una forma tan profunda... Estoy contigo que hay gente que se lleva un trozo de nuestra alma y nosotros de otras personas a las que marcamos. Todos dejamos algo y todos nos llevamos algo... ley de intercambio equivalente. Cuando esto no se da, es cuando sufrimos: desamor, pérdida de confianza, dolor, ansiedad... cuando alguien se lleva todo lo bueno y no nos reporta nada bueno, está el desequilibrio.

Kamy, atrévete a decirle algo ¿qué puedes perder? yo creo que igual sacas algo más en claro o por lo menos, despejar la cabeza de ese chico para que el siguiente no pague los platos rotos.

Alba, gracias por las flores de Bach, lo tendré en cuenta junto con otras terapias a ver si sano de mi mal de amores.

Todos los hombres de mi vida me han dejado algo y se han llevado algo... a veces creo que el precio que pagué fue más caro que lo que gané de ellos. Quizás la balanza se equilibre el día que llegue alguien a mi vida que los eclipse a todos y me llene de una felicidad sana y plena. Pero, por el momento, disfruto de la soltería :D

Muchos bikos a todos y a todas!

Andreapg
04-mar-2011, 01:09
Os dejo con un texto que escribí hace mucho tiempo... cuando yo sentía algo mucho más profundo que un "te quiero". Era un amor en la distancia, alguien que marcó un antes y un después en mi vida...
El original es en gallego y aunque no creo que el gallego sea difícil de entender, tb lo traduje al castellano... para quien guste de leerlo...

Bikosssssssssss

Banda Sonora (http://www.youtube.com/watch?v=U5t-brCS1tU&feature=related)

Un raio de luz amosa trala fiestra, iluminando tímidamente o noso cuarto. É noite e as farolas da rúa están molladas polo orballo. Fóra está chovendo feble, suave, amodiño...

Escuito a túa respiración entrecortada o meu carón. Rodeada co teu brazo, descanso no teu hombreiro, mentres o meu corazón marca o ritmo da nosa vida. O tic-tac do reloxo nos di que o tempo non se para pero nós, alleos a todo o externo, sentimos que somos os únicos seres do noso mundo metido nun cuarto.

Pídesme que te conte algo, queres que fale para sentirnos más preto o un do outro. E así, deste xeito, comezo a decirche todo o que significas para mín. Cos meus dedos entrelazados no teu cabelo, observo o movemento que fas o respirar. A tímida luz da farola que entra no cuarto a través da fiestra delimita perfectamente o teu corpo, fundíndose na estancia contigo, permitindo deleitarme nos teus rasgos.

Os teus ollos buscan os meus na escuridade; vexo o seu brillo, grandes e perfectos, perdéndome unha e mil veces neles. Os teus beizos, a túa lingua húmida e sensual, a túa boca que xamais deixeis de desexar. O teu corpo, pegado o meu, tan grande... arrolándome, dándome calor, afastando a pena da miña mente, sentíndome segura canda ti.

Faime sentir que estou viva, faime sentir que son túa unha vez máis. Recorre o meu corpo sen poñer límite o sentimento, sen frear a nosa paixón. Cólleme nos teus brazos, moldeándome para que sexamos perfectos.

Estremecerme de novo contigo, respirando xuntos o mesmo compás mentres o tempo e as penas esbaran polos nosos dedos. A suor limpando os corpos do pecado de amarnos con paixón, loucura e desenfreo, comendo en cada beso a distancia que nos separa.

Vibro contigo, móvome contigo, somos un: alma e corpo en completa armonía. A ledicia de saber que estamos xuntos, o medo de pensar canto durará.

Faime sentir que estou viva, ámame de novo outra vez, fai que a pena quede espida para estar xuntos de novo o amencer.


Un rayo de luz se asoma por la ventana, iluminando tímidame nuestro cuarto. Es de noche y las farola de la calle están mojadas por la lluvia. Fuera está lloviendo despacio, suave, tranquilo...

Escucho tu respiración entrecortada a mi lado. Rodeada de tu brazo, descanso en tu hombro mientras mi corazón marca el ritmo de nuestra vida. El tic-tac del reloj, nos dice que el tiempo no se para para nosotros, pero ajenos a todo lo exterior, sentimos que somos los únicos seres de nuestro mundo metido en un cuarto.

Me pides que te cuente algo, quieres que hable para sentirnos más cerca el uno del otro. Y así, de esta forma, empiezo a decirte todo lo que significas para mi. Con mis dedos entrelazados a tu cabello, observo el movimiento que haces al respirar. La tímida luz de la farola que entra en el cuarto a través de la ventana, delimita perfectamente tu cuerpo, fundiéndose en las estancia contigo, permitiéndome deleitarme en tus rasgos.

Tus ojos buscan los mios en la oscuridad; veo su brillo, grandes y perfectos, perdiéndome una y mil veces en ellos. Tus labios, tu lengua húmeda y sensual, tu boca que jamás dejé de desear. Tu cuerpo pegado al mío, tan grande... arrullándome, dándome calor, apartando la pena de mi mente, sintiéndome segura a tu lado.

Hazme sentir que estoy viva, hazme sentir que soy tuya una vez más. Recorre mi cuerpo sin poner límite al sentimiento, sin frenar nuestra pasión. Cógeme en tus brazos, moldéame para que seamos perfectos.

Estremecerme de nuevo contigo, respirando juntos el mismo compás mientras el tiempo y las penas resbalan entre los dedos. El sudor limpiando nuestros cuerpos del pecado de amarnos con pasión, locura y desenfreno, comiendo en cada beso la distancia que nos separa.

Vibro contigo, me muevo contigo, somos uno: alma y cuerpo en completa armonía. La felicidad de saber que estamos juntos, el miedo de pensar cuánto durará.

Hazme sentir que estoy viva, ámame de nuevo otra vez, haz que la pena quede desnuda para estar juntos de nuevo al amanecer.

Patty
04-mar-2011, 04:20
Abro este post porque necesito no sentirme tan sola en mi sentimiento de estupidez crónica... Pongo en materia...

¿Nunca os ha pasado que hay alguien en vuestra vida que, por mucho que pasen los años, siempre hace que os pongáis nerviosos?

En mi caso es con un chico, que me gustaba cuando era pequeña y fue el amor de mi vida desde los 8 años hasta los 14 y, aunque no me hiciera caso directamente, perdía el culo por él! y cuando me lo hacía vamos!! FAROLILLOS en mis ojos!!! (tonta de remate para que se me entienda...)

Con el paso de los años, nos hemos vuelto a reencontrar hace 3 años y... aunque ya sé que no es el amor de mi vida (ni de coña, vamos eso lo tengo clarísimo!!!!!) me sigo poniendo nerviosa. Me sigo sintiendo poquita cosa a su lado, me siento "tontita", como si todo lo que dijese yo fuera una tontería inmensa, como si en vez de parecer inteligente fuese todo lo contrario... me siento indefensa, siempre me siento alejada de él y si se me acerca me tiembla todo (si hasta me suenta el estómago, que el muy cabrito me delata cuando estoy nerviosa)... me cuesta ser más yo... soy como más... no sé... como una quinceañera insegura. Y aunque me lo he triunfado varias veces, vamos que no estamos diciendo que haya tensión sexual no resuelta (si resolver se resuelve...) sigo sintiéndome insegura... y no me gusta.

Me gustaría sentirme más libre y más indiferente... y aunque sé cómo es, me gustaría no perder tanto el culo de si me llama o no... Si sé de él y me dice que me va a llamar a lo largo del día, aunque en mi mente diga: Andrea, no te hagas esperanzas... me encuentro a mí misma mirando el móvil por si me llama, y si lo hace... de repente me pongo tensa... se me queda la boca pastosa... y me entra calor. Y eso que no es nada del otro mundo... pero... me siento como si fuera una Barbie que lo único que sabe decir es: jiji, Zara!

Aggggggggrrrrrrrrrrrrrrrrr!!! No me gusta sentirme así!!!! :grita:

¿A alguien le pasa esto? modo desesperación: ON

Guau!!...no había leído este post...pues algo muy parecido me pasa a mi con un ex, estuvimos juntos como año y medio, fue mi primer novio de verdad, y pese a que ahora tengo un hombre muchísimo mejor a mi lado (más guapo, más bueno, mejor amante y con más pasta..jeje) igual siempre me acuerdo de él, de vez en cuando sueño con él, siento curiosidad por su vida (terminé con él todo contacto hace años) y me pregunto si sabrá de mi, qué pensara de mi, cuando voy a algún lugar donde podría encontrarmelo me pongo muy nerviosa, etc. También me pasa algo parecido a eso de sentirse tontita. La verdad es que él sacó y aún saca en parte lo peor de mi, me hace sentir insegura, no lo suficientemente inteligente, no lo suficientemente culta, en fin...yo en general soy muy segura de mi misma y no he tenido nunca problemas de autoestima, pero con él no sé qué me pasa...menos mal que no lo veo y no tengo ningún contacto con él, pues decidí sacarlo de mi vida (borré números, correos y le pedí no escribirme más) justamente cuando fui conciente de la tremenda influencia que ejercía en mí y de lo vulnerable que me hacía sentir...y no puedo negar que de vez en cuando me venga la tentación de contactarlo, pero me resisto, porque no quiero sentirme así...

Ay!!, que complicado!!, y no lo entiendo, porque estoy enamoradísima de mi novio, lo amo con todo mi ser y es lo mejor que me ha pasado, pero igual me viene el recuerdito aquel :mad:

Andreapg
04-mar-2011, 10:48
Ves?¿?¿ siempre queda algo de la otra persona en nosotros... es difícil... yo por lo menos admiro a la gente que dice: borrón y cuenta nueva y parece que lo consiguen... adiós mail, móvil, cartas, objetos personales... sin que les tiemble el pulso... y yo.. siempre guardo algo, incluso en la memoria que hace que derepente un día, zas!! te toca la moral y te desestabiliza...

Es esa gente que tiene algo que se nos queda dentro y no sabemos por qué...

Alex
04-mar-2011, 18:05
Todos los hombres de mi vida me han dejado algo y se han llevado algo... a veces creo que el precio que pagué fue más caro que lo que gané de ellos. Quizás la balanza se equilibre el día que llegue alguien a mi vida que los eclipse a todos y me llene de una felicidad sana y plena. Pero, por el momento, disfruto de la soltería :D

Muchos bikos a todos y a todas!

Pues eso :D a disfrutar aunque sea sola.

Besotes

Andreapg
04-mar-2011, 18:59
Eso hago... o lo intento al menos ajjajajajaa

Luxae
04-mar-2011, 20:31
Ufff! A mí me pasa algo muy parecido con un ex mío. Antes de ser pareja, éramos amigos inseparables, y luego fuimos novios. Tuvimos una relación muy tormentosa porque nos amábamos con locura, teníamos muchísima atracción, pero chocábamos mucho. Terminamos fatal (yo adelgacé 8kg en un mes, para que os hagáis una idea), pero mierda! Ha dejado su huella en mí. De hecho, pasado el tiempo, volvimos a liarnos y otra vez volvió a dejarme tirada y vueeeelta a empezar, pero esa fue la última vez. Desde entonces, cada cierto tiempo decide que quiere reaparecer en mi vida y me da un vuelco el corazón. Yo tengo pareja ahora, llevamos casi 3 años juntos, y él está con otra chica, pero es inevitable, cuando me lo he encontrado alguna vez por la calle, o cuando le dio por felicitarme el día de mi cumpleaños... Me tiro días soñando que vuelvo con él y me dan los 7 males juntos cuando le veo o sé algo de él. Luego se me pasa, pero es desesperante!!

Patty
04-mar-2011, 20:59
Sii, yo por eso preferí decirle que ningún tipo de contacto más, ni llamadas ni mails de cumpleaños, ni chat, nada, fuí super drástica, le exigí que desapareciera de mi vida, borré sus números, rompí fotos y cartas, lo eliminé de mis contactos, todo todo...y aún así de pronto lo recuerdo y me da una cosa en la panza...pero bueno, confio en que el tiempo lo borra todo...Además estoy requetefeliz con mi nuevo novio, así que para qué voy a querer problemas??

antavian
04-mar-2011, 21:28
A mi no me pasa eso, una vez que corto, corto pa siempre...solo con mi ex que fundamos una ong, juntos....ahi si, porque esta el tema de la pelicula, pero yo, lo tengo claro, estoy enamorado de la peli...no de ella....ya veremos si algun dia, la llevo a cabo.

Un abrazo.

Archmigue
04-mar-2011, 21:37
"Porque el amor, cuando no muere mata; porque amores que matan, nunca mueren" J.Sabina:)

Andreapg
06-mar-2011, 04:09
A mi no me pasa eso, una vez que corto, corto pa siempre...solo con mi ex que fundamos una ong, juntos....ahi si, porque esta el tema de la pelicula, pero yo, lo tengo claro, estoy enamorado de la peli...no de ella....ya veremos si algun dia, la llevo a cabo.

Un abrazo.

Jo macho, yo no sabría si decir que me das envidia... a mi me cuesta mucho no saber nada de la gente con la que estuve. No sé... no entiendo si compartiste algo de tu vida, porque esa persona no puede seguir formando parte aunque adquiera otro rol. Aunque reconozco que estar "como amigos" sufriendo e incómodos, tampoco es una opción...
Yo cuando me dejo de hablar con alguien... me da penita... es como si no lo hubiera hecho bien, como si yo hubiera fallado. Tiendo a culpabilizarme de muchas cosas y sé que no está bien hacerlo porque no me lleva a nada, pero soy de mente estúpida...

Jo... en serio... qué capacidad para hacer borrón y cuenta nueva, si yo la tuviera otro gallo me cantaría!!

vellocinodeoro
06-mar-2011, 11:13
Jo macho, yo no sabría si decir que me das envidia... a mi me cuesta mucho no saber nada de la gente con la que estuve. No sé... no entiendo si compartiste algo de tu vida, porque esa persona no puede seguir formando parte aunque adquiera otro rol. Aunque reconozco que estar "como amigos" sufriendo e incómodos, tampoco es una opción...
Yo cuando me dejo de hablar con alguien... me da penita... es como si no lo hubiera hecho bien, como si yo hubiera fallado. Tiendo a culpabilizarme de muchas cosas y sé que no está bien hacerlo porque no me lleva a nada, pero soy de mente estúpida...

Jo... en serio... qué capacidad para hacer borrón y cuenta nueva, si yo la tuviera otro gallo me cantaría!!

Yo no me hablo con ninguno de mis ex, ni quiero saber nada de ellos...para mí es más fácil así, en todos los sentidos.

Andreapg
06-mar-2011, 11:41
Yo no me hablo con ninguno de mis ex, ni quiero saber nada de ellos...para mí es más fácil así, en todos los sentidos.

Y eso cómo se consigue a nivel emocional?¿?¿

Porque yo corté el contacto con uno que vive cerca mía y lo veo y me da mogollón de pena no hablarnos... no sé... físicamente borrar el contacto es fácil: no llamadas, no mensajes, no mails, no nada de nada... pero ¿emocionalmente?

vellocinodeoro
06-mar-2011, 12:05
Y eso cómo se consigue a nivel emocional?¿?¿

Porque yo corté el contacto con uno que vive cerca mía y lo veo y me da mogollón de pena no hablarnos... no sé... físicamente borrar el contacto es fácil: no llamadas, no mensajes, no mails, no nada de nada... pero ¿emocionalmente?

Afú, pues no sabría explicártelo...con mi primer ex fue relativamente fácil porque acabé quemadísima, pero aún así, una noche que había bebido más de la cuenta volví a liarme con él...al día siguiente me entró una angustia tan horrible cuando me llamó por teléfono en plan para quedar y vernos, en plan "novios" de nuevo...es que me traumaticé...con el tercero fue súper fácil porque nunca estuve locamente enamorada.
Con el que hubo enmedio de esos dos fue más complicado, porque fue un chico que me marcó muchísimo, y sí pensaba en él en el plan que habéis comentado, pero yo tengo un defecto muy feo (entre otros miles de defectos horrendos que tengo) y es que soy muy orgullosa y para mí vivir un amor "platónico" de este tipo que hemos comentado en el que vives literalmente fascinado por otra persona, y ese sentimiento no es recíproco, es una situación sumamente humillante.
Ya sé que no lo es en la realidad, pero yo lo vivo así...no me gusta nada sufrir y a pesar de que soy tremendamente sensible, también soy muy práctica.
Claro que la cabeza no para de dar vueltas, pero hay que ser más fuerte que esos cuelgues emocionales que no llevan a nada...en realidad sí que lleva a un sitio, pero ese sitio no me gusta nada: a quedarte colgada de un tipo que pasa de tu cara...
Con mi marido fue todo tan diferente, tan intenso, tan recíproco, tan maravilloso y sobre todo tan no-drama (repito que no me gusta nada sufrir y que los amores atormentados no son lo mío) que es lo más maravilloso que me ha pasado en la vida.